zwyrodnienie plamki związane z wiekiem (AMD) jest poważnym problemem zdrowotnym w krajach rozwiniętych, stanowiącym około połowę wszystkich ślepych rejestracji. Obecne możliwości leczenia są nieodpowiednie dla większości pacjentów i dlatego identyfikacja możliwych do modyfikacji czynników ryzyka, które mogą być podstawą programów zapobiegania chorobom, jest priorytetem. Ta recenzja ocenia długo utrzymywane przekonanie, że ekspozycja na niebieskie światło ma rolę w patogenezie AMD. Dowody laboratoryjne wykazały, że reakcje fotochemiczne w środowisku bogatym w tlen zewnętrznej siatkówki prowadzą do wyzwolenia cytotoksycznych reaktywnych form tlenu (ROS). Te ROS powodują stres oksydacyjny, o którym wiadomo, że przyczyniają się do rozwoju AMD. Dokładny chromopor, który może być zaangażowany w patogenezę AMD, jest niejasny, ale prawdopodobnym kandydatem jest pigment wiekowy lipofuscyna. Jego fotoreaktywność tlenowa i niekorzystny wpływ na aktywność przeciwutleniającą w połączeniu ze stopniowym gromadzeniem się w czasie sugeruje, że jego fototoksyczność in vivo zwiększa się wraz z wiekiem, pomimo zmian w właściwościach absorpcyjnych soczewki. Dowody z badań na zwierzętach potwierdzają szkodliwy potencjał niebieskiego światła, ale wyniki nie mają bezpośredniego zastosowania do zwyrodnienia plamki żółtej u ludzi. Badania gęstości pigmentu plamki żółtej u ludzi i ryzyka progresji AMD po operacji zaćmy nadają dalszy ciężar hipotezie, że ekspozycja na światło niebieskie odgrywa rolę w patogenezie AMD, ale dowody epidemiologiczne są niejednoznaczne. W sumie dowody sugerują, ale jeszcze nie potwierdzają, że niebieskie światło jest czynnikiem ryzyka dla AMD. Biorąc pod uwagę społeczno-ekonomiczny wpływ tej choroby i pilną potrzebę zidentyfikowania modyfikowalnych czynników ryzyka, przyszłe prace powinny obejmować zakrojone na szeroką skalę badania kliniczne mające na celu ocenę wpływu niebieskich filtrów blokujących na wskaźniki progresji AMD.